γράφει ο Βασίλης Στίγκας
Πρόεδρος της Κ.Ο. ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, και φυσικά, εννοώ την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κύριο Τασούλα.
Η τελευταία άκρως θλιβερή θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου φτάνει στο τέλος της και μαζί της τελειώνει και μία εξίσου θλιβερή για τη χώρα μας περίοδο, που κράτησε σχεδόν 10 χρόνια . Από το 2015, όπου ανήλθε στην εξουσία το άδειο κουφάρι του κομμουνισμού, που φύτεψε ψεύτικες ελπίδες στα κεφάλια των φυλακισμένων Ελλήνων στα μπουντρούμια των μνημονίων.
Αυτά μέχρι τώρα, που σε λίγες ημέρες ορκίζεται ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Donald Trump. Μαζί του ξεκινάει μία νέα εποχή θάβοντας οριστικά τον σκοταδισμό των εμβολίων, της woke ατζέντας, του άκρατου δικαιωματισμού, των ανοιχτών συνόρων , της μίξης των ανθρώπων χωρίς όρια, τις καταργήσεις των εθνικών συμβόλων και την προσβολή της θρησκείας μας.
Όλα αυτά, δυστυχώς, τα εκπροσώπησε και με το παραπάνω η «εκλεκτή δικαστικός», που από από το 2020 ήταν πρόεδρος δημοκρατίας. Δυστυχώς , τίποτα καλό δε θα έχουν να θυμούνται οι Έλληνες από αυτή τη θητεία , που θεωρούμε ότι όχι μόνο δεν αναβάθμισε το θεσμό, αλλά με τις πρωτοφανείς ενέργειες της τον καταρράκωσε και το προσέβαλε βάναυσα.
Μεταξύ άλλων η κυρία Σακελλαροπούλου, που ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία από την προηγούμενη Βουλή, δε στάθηκε στο ύψος του αξιώματός της, όπως για παράδειγμα έσφαλε αποκλείοντας για δύο συνεχόμενες χρονιές του «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» από τη γιορτή της δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου.
Άρα ,η κυρία πρόεδρος θεωρούσε, ότι από τα 8 κοινοβουλευτικά κόμματα μόνο τα 7 είχαν τις προδιαγραφές, πλην Λακεδαιμονίων, να είναι στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου.
Ατόπημα μεγάλο, όταν πήγε σε μπαρ να γιορτάσει τα επινίκια του θριάμβου για το νομοσχέδιο των ομοφυλόφιλων, κάνοντας παράλληλα μαθήματα …γενετικής, ότι ο Winnie το αρκουδάκι είναι άφυλο.
Δε θα ξεχάσουμε τον δρόμο που άνοιξε η ίδια προς τον θάνατο χιλιάδων Ελλήνων λόγω εμβολιασμών, λέγοντας ότι ‘’ Δεν είναι συνταγματικό δικαίωμα η άρνηση” ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες Μητσοτάκη, Πατέλη, Σκέρτσου.
Αστειότητες και γραφικότητες, που έτσι κι αλλιώς δεν αγγίζουν εμάς τους «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ», αλλά θεωρούμε, ότι αυτό, που υποτίθεται υπηρετούν τους θεσμούς πρέπει και να τους σέβονται.
Στην ολομέλεια της Βουλής στις 15/14, ενώ συνεδρίαζε το σώμα για το πάγωμα της κρατικής χρηματοδότησης των «ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ», ανακοίνωσε στο Κοινοβούλιο ο ίδιος ο πρόεδρος της Βουλής, ο κύριος Τασούλας την απόφαση του πρωθυπουργού να τον προτείνει για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μετά από αυτή την ανακοίνωση τού επιτέθηκαν με μένος αφρίζοντας και με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, τόσο η πλευρά του ΠΑΣΟΚ όσο και πλευρά της αριστεράς, γιατί έτσι απλά δεν προτάθηκε από την Ν.Δ κάποιος δικός τους υποψήφιος.
Η γνωστή συνταγή των σοσιαλιστών και των αθεράπευτα σταλινικών, ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι απέναντί μας», και βεβαίως εννοούν ως δικούς τους υποψηφίους τους βιαστές των Ελλήνων, οπού και μόνο το άκουσμα του ονόματος τους προκαλεί πανελλήνια ανατριχίλα, όπως τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Γιάννη Στουρνάρα, τη Λούκα Κατσέλη, τον Τάσο Γιαννίτση κι άλλα φυντάνια , που έριξαν το καράβι που λέγεται Ελλάδα στα βράχια.
Όχι πια άλλα αποτυχημένα πειράματα στο σώμα της Ελλάδας με γραφικούς αποτυχημένους και κομπλεξικούς, που νομίζουν ότι έχουν το αλάθητο και πρέπει όλοι να τους προσκυνούν.
Ξεκάθαρα πια στους θεσμούς δίνουν αξία και υπόσταση οι άνθρωποι και όχι το αντίστροφο.
Ακούω και διαβάζω τις τελευταίες ημέρες γραφικούς να υποστηρίζουν την άποψη, ότι γενικά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι κοινής αποδοχής και υπερκομματικός. Αν ξέρετε κανένα τέτοιον πείτε τον και εμένα.
Είδαμε πόσο κοινής αποδοχής ήταν η κυρία Κατερίνα και οι προκάτοχοί της. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων οι πιο πολύ είχαν τα κουσούρια τους και αδυνατούσαν, όχι μόνο να πάρουν θέση σε κρίσιμα εθνικά θέματα εντός και εκτός της Ελλάδας , αλλά πόσο δε μάλλον να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές του ελληνικού λαού.
Μπορεί ο νέος πρόεδρος της δημοκρατίας, κύριος Τασούλας να είναι κομματικός υποψήφιος και να προέρχεται από τα σπλάχνα της Ν.Δ αλλά είναι στο χέρι του, όχι μόνον να αναβαθμίσει και να προστατεύσει το θεσμό αλλά να γίνει μέχρι το τέλος της θητείας του ένας πραγματικά αγαπητός πρόεδρος.
Σιδεροκέφαλος.