Είναι απαράδεκτο να μιλά ο κ. Γεραπετρίτης για δήθεν ισχυρή Ελλάδα, όταν η χώρα βρίσκεται σταθερά υπό απειλή! Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει υπαναχώρηση σε ζητήματα κυριαρχίας, όταν τα σύνορα μας παραβιάζονται συστηματικά και τα εθνικά μας δικαιώματα στη θάλασσα αμφισβητούνται εδώ και δεκαετίες; Αντί να επικαλείται τη “διπλωματία”, ας μιλήσει για τα πραγματικά αποτελέσματα των υποχωρήσεων και των διαρκών συνομιλιών με την Τουρκία! Μήπως ο διάλογος οδηγεί σε λύσεις ή μήπως απλώς κερδίζει χρόνο ο Ερντογάν, ενώ η Ελλάδα συνεχίζει να απειλείται;

Πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε μια πολιτική που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, όταν βλέπουμε καθημερινά πόσο επιλεκτικά εφαρμόζεται; Η θέση της χώρας μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη και αμετακίνητη: ούτε σπιθαμή γης, θάλασσας ή αέρα σε κανέναν! Και τι γίνεται με την «εισβολή λαθρομεταναστών» από τα Μικρασιατικά παράλια; Ο υπουργός αναγνωρίζει τον κίνδυνο αύξησης των ροών αλλά ποια ουσιαστικά μέτρα λαμβάνονται; Μήπως η χώρα μας θα γίνει για άλλη μια φορά η «πίσω αυλή» της Ευρώπης, ενώ οι μεγάλες δυνάμεις συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται τις κρίσεις και τα συμφέροντά τους;

Είναι αδιανόητο να παρουσιάζεται μια εικόνα “ηρεμίας” στα ελληνοτουρκικά, όταν οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και των εθνικών χωρικών υδάτων συνεχίζονται και οι προκλήσεις παραμένουν. Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να εμφανίζεται ως πρόθυμος συνομιλητής και να διεκδικήσει επιτέλους με σθένος τα δικαιώματά της. Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές: σεβασμός στη κυριαρχία μας, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και συμβιβασμούς και κυρίως κ. Γεραπετρίτη, χωρίς δηλώσεις πως δέχεστε να αποκληθείτε στο μέλλον και εθνικός μειοδότης, αρκεί να αφήσετε πίσω σας ειρήνη.

Κύριε Γεραπετρίτη, υπάρχουν δυο είδη ειρήνης : Η ειρήνη που επιτυγχάνεται μέσω παραχωρήσεων στον αντίπαλο (και μέχρι την ολική σου απορρόφηση) και η ειρήνη που επιτυγχάνεται δια της ισχύος.

Ποια επιλέγετε τελικά; Προς τι η διγλωσσία στα Εθνικά θέματα κύριε Γεραπετρίτη;