γράφει ο Βασίλης Στίγκας
Πρόεδρος της Κ.Ο. ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ
Η επική μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής Αθηνών, γνωστή και ως Μάχη του Μακρυγιάννη, πριν από 80 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1944, σημάδεψε τη νεότερη ιστορία αυτού του τόπου με το απαράμιλλο θάρρος των υπερασπιστών του. Αποτέλεσε την απαρχή της ελευθερίας της πόλης των Αθηνών, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, από τον κλοιό των άθεων μπολσεβίκων.
Την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη, όσοι επέζησαν από τη λαίλαπα του πολέμου πανηγύριζαν το τέλος της καταστροφής, εδώ, στην Ελλάδα, άρχισε νέος κύκλος πόνου και αίματος που κράτησε σχεδόν 80 χρόνια.
Μέσα σε 5 χρόνια καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά ο οικονομικός και κοινωνικός ιστός της χώρας. Υποδομές αφανίστηκαν, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού εξολοθρεύθηκε από τις άγριες δολοφονίες των Σοβιετικών, οι οποίοι, όπως φάνηκε, διψούσαν για αίμα και καταστροφή.
Η σημασία της ηρωικής αντίστασης των υπερασπιστών του στρατοπέδου Μακρυγιάννη, που άντεξαν στις λυσσώδεις επιθέσεις των μπολσεβίκων, είναι μεγάλη, διότι όχι μόνο γλίτωσαν από τα νύχια τους η πρωτεύουσα, αλλά έδωσαν δύναμη και θάρρος στον ελληνικό στρατό, μαζί με εθελοντές, να τους σαρώσουν και να τους εξωθήσουν έξω από τα σύνορα της πατρίδας μας. Αυτή η απέλπιδα προσπάθεια να μη γίνει η χώρα μας σοβιετική επαρχία ήταν καθοριστική.
Όχι μόνο δεν ήταν εύκολο να αλλάξουν οι βαθιές πληγές και ο ανείπωτος πόνος και θρήνος που απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Σχεδόν σε όλη την επικράτεια δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει θρηνήσει έστω και έναν νεκρό. Η θηριωδία τους ήταν τέτοια που όχι μόνο δεν άφηνε περιθώρια επιλογής στους πολίτες, αλλά και η οποιαδήποτε άρνηση να ακολουθήσουν τον “Δημοκρατικό Στρατό” τους έθετε αυτομάτως απέναντί του, κάτι που σήμαινε θάνατο. Και όχι απλώς θάνατο με εκτέλεση από μία σφαίρα, αλλά επώδυνο θάνατο με σκληρά βασανιστήρια.
Δεν θα αναφερθούμε στο παιδομάζωμα, αυτή τη βάρβαρη και οθωμανική συνήθεια, που στα χέρια των κατσαπλιάδων έγινε όπλο τρομοκρατίας και βίας, αποσπώντας βίαια τα παιδιά από τους γονείς τους.
Τέτοια θηριωδία είχε να δει η Ελλάδα από την εποχή της Τουρκοκρατίας, γι’ αυτό οι πληγές που άφησαν οι εκπρόσωποι του σοβιετικού παραδείσου, δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη των Ελλήνων, όσο και αν προσπαθούν οι σημερινοί διεθνιστές πολιτικοί και προπαγανδιστές.
Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν στην προσπάθεια παραχάραξης και αλλοίωσης της ιστορίας, όπως για παράδειγμα ότι ήταν ένας απλός εμφύλιος μεταξύ Ελλήνων, δεν πρόκειται να καρποφορήσει.
Εμείς οι Σπαρτιάτες έχουμε ηθικό χρέος απέναντι σε όλους αυτούς που πολέμησαν και έχασαν τη ζωή τους από τα τέρατα του κομμουνισμού, να διατηρήσουμε αναλλοίωτη τη μνήμη και την ιστορία και να την μεταφέρουμε τις επόμενες γενιές για να μην ξεχαστεί το μεγάλο έγκλημα κατά της χώρας και κατά του λαού.
Τιμή και αιώνια δόξα στους υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, στρατιώτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς του Συντάγματος Χωροφυλακής Αθηνών που στη Μάχη Μακρυγιάννη φύλαξαν, ως όφειλαν, Θερμοπύλες
Αιωνία τους η Μνήμη.