Από τη λεπτομερή παρακολούθηση και ανάλυση της στρατηγικής της Τουρκίας, προκύπτει η άρνηση της να δεχθεί την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης στο χώρο του Αιγαίου και της Β/Α Μεσογείου ή την προσφυγή σε Διοικητικό Δικαστήριο. Η Τουρκία μετά την εδραίωση της σε ολόκληρη τη Μ. Ασία, στην Ανατολική Θράκη και τη Βόρεια κατεχόμενη Κύπρο επιδιώκει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, τόσο προς ανατολάς (σε Ιράκ και Συρία) ιδίως όμως προς δυτικά και νότια, περιοχές του ελληνισμού, σε Θράκη, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Η Τουρκία, μετά την αποτυχία της να πείσει στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του νέου Δ.Δ.Θ. ότι οι νήσοι δεν πρέπει να έχουν δικοί τους Α.Ο.Ζ. και μετά την τελική διαμόρφωση των διατάξεων της «Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας 1982 – United Nations Convention on the Law of the Sea – UNCLOS 1982», η οποία τέθηκε σε ισχύ από την Ελλάδα στις 23-6-1995 (Ν. 2321/1995), για να έχει διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, κατά καιρούς «κατασκευάζει» ή «ανασύρει» διάφορες θεωρίες, όπως τη «Θεωρία των Ειδικών Περιστάσεων και της μειωμένης επήρειας». Η «Θεωρία της μειωμένης επήρειας», υπάρχει στη διεθνή νομική βιβλιογραφία, αλλά αφορά τον καθορισμό των Ζωνών του «Δικαίου της Θάλασσας», για τελείως απομονωμένα νησιά που βρίσκονται μακριά από το σώμα του κυρίαρχου κράτους και στη λάθος πλευρά της γεωγραφίας, όπως λέγεται, χωρίς οποιαδήποτε γεωγραφική συνάφεια με αυτό.
Σύμφωνα με τη «Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας – UNCLOS 1982» η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (Α.Ο.Ζ.) εκτείνεται πέραν των γραμμών βάσης μέχρι την απόσταση των 200 ναυτικών μιλίων. Στην Α.Ο.Ζ. το κράτος δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία, αλλά ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα. Α.Ο.Ζ. έχουν, τα νησιά, οι νησίδες και οι βραχονησίδες, μόνο εφόσον μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή έχουν δική τους οικονομική ζωή. Για ακατοίκητες νησίδες και βραχονησίδες, δημιουργούνται πράγματι ερωτήματα για το κατά πόσο μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να έχουν ή όχι ΑΟΖ. Οι κυβερνήσεις μας ακολουθώντας κατευναστική πολιτική, 49 χρόνια, αλλά και υπό την απειλή του Casus Belli της Τουρκίας, αδυνατούν και φοβούνται να εφαρμόσουν το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και έτσι έχουν αναστείλει χρόνια τώρα την μονομερή, χάραξη ευθειών γραμμών και κλείσιμο κόλπων απόστασης κορυφών 24 ν.μ., την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι στα 12 ν.μ., το καθορισμό Συνορεύουσας ζώνης 12ν.μ. πέραν της αιγιαλίτιδας, καθώς δεν προέβησαν στην οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. μας με την Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τα κελεύσματα των κυβερνήσεων της.
Στις 27-11-2019 ο Ερντογάν, με τον Τουρκο-Λίβυο Πρόεδρο Σαράζ υπέγραψαν στην Κωνσταντινούπολη διμερή συμφωνία οριοθέτησης Α.Ο.Ζ. επικαθούμενη επί της εν δυνάμει ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης και Α.Ο.Ζ.!!! Για άλλη μία φορά η Τουρκία έφερε προ τετελεσμένων την κυβέρνηση της ΝΔ.
Κατόπιν αυτού, όλοι είδαμε τον ίδιο τον Ερντογάν, να φωτογραφίζεται σε χάρτη της αυθαίρετης «Γαλάζιας Πατρίδας», όπου τα όρια αυτής καλύπτουν το μισό Αιγαίο, πέραν του 25ου Μεσημβρινού με κοινή επαφή με τις θαλάσσιες ζώνες της Αιγύπτου και Λιβύης, εξαφανίζοντας παντελώς το Νησιωτικό Σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Ο ίδιος ο Ερντογάν, άλλωστε, κατ επανάληψη έχει δηλώσει καθαρά
τη μεγάλη σημασία που αποδίδει στην ιδιοποίηση των ενεργειακών πόρων της θαλάσσιας περιοχής από την Κύπρο μέχρι το Καστελλόριζο και την Κρήτη. Για την
ακρίβεια, η στρατηγική που η Τουρκία εφαρμόζει με τις σεισμικές έρευνες και σε συνέχεια με τις παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή Α.Ο.Ζ., εφαρμόζει copy paste και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ή προσφάτως εντός της ζώνης, ήδη οριοθετούμενης Α.Ο.Ζ. με την Αίγυπτο. Η Άγκυρα, δεν κρύβει τις προθέσεις της, τις έχει ανακοινώσει, τις διακηρύσσει συνεχώς με προφανή σκοπό να εθίσει και τις
ξένες κυβερνήσεις, αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη πως στην περιοχή είναι κυρίαρχος. Εάν η ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου μετατραπεί στη συνείδηση του κ. Μητσοτακη και της διεθνούς κοινότητας σε γεωπολιτική διαφορά, οι Τούρκοι έχουν ήδη κερδίσει τα μισά από όσα διεκδικούν.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα νόμιμα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα μετατρέπονται σε αμφισβητούμενα δικαιώματα, τα οποία πρέπει να διευθετηθούν με κάποιου είδους διαμοιρασμό! Τόσο ο ίδιος ο Ερντογάν όσο και ο πρώην υπουργός Άμυνας Ακάρ κάθε τόσο υψώνουν τους τόνους και απειλούν, ακριβώς για να εδραιώσουν την εντύπωση πως υφίστανται διμερής διαφορές με την Ελλάδα. Για
να προσδώσουν, μάλιστα, αξιοπιστία και στους ισχυρισμούς και στις απειλές τους, κάθε τόσο δεσμεύονται από την Άγκυρα οι «επίμαχες» θαλάσσιες περιοχές για την πραγματοποίηση αεροναυτικών ασκήσεων – ΝΑVΤΕΧ. Παραλλήλως, ανακοινώνονται και πραγματοποιούνται παράνομες έρευνες ξέροντας ότι η Ελλάς δεν είναι διατεθειμένη να εμπλακεί δυναμικά και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να
ενεργοποιήσει κάποια ατελέσφορα διπλωματικά όπλα. Η Άγκυρα δελέασε τη Λιβύη με το Τουρκολιβικο σύμφωνο, με σκοπό να μοιραστεί μαζί της τα ενεργειακά ιμάτια της Ελλάδος και να την αποκόψει από το σύμπλεγμα Καστελλόριζου και τη Κύπρο. Ζήτησε από την Αίγυπτο και τη Λιβύη να οριοθετήσουν την υφαλοκρηπίδα/Α.Ο.Ζ. τους, με βάση το αυθαίρετο δόγμα ότι τα νησιά (εν προκειμένω- Κρήτη, Κάσος, Κάρπαθος, Ρόδος και σύμπλεγμα του Καστελλόριζου) έχουν μόνο χωρικά ύδατα 6 ν.μ. κι όχι υφαλοκρηπίδα/Α.Ο.Ζ. οπότε θα επέκτειναν οι χώρες αυτές σημαντικά τις Α.Ο.Ζ. τους βόρεια και σε περιοχές με
υπεργιγαντιαία κοιτάσματα υδρογονανθράκων (Βλεπε κοίτασμα ΗΡΟΔΟΤΟΥ). Αν και η τουρκική αυτή θέση και πρόταση είναι κατάφωρα αντίθετη με το Δίκαιο της Θάλασσας, κέρδισε έδαφος, για τις περαιτέρω κινήσεις τους, ιδίως στην Λιβύη.

Ο Τούρκος πρώην υπουργός Άμυνας Ακάρ πήγε στη Λιβύη, προσκομίζοντας χάρτες, με τους οποίους έπεισε τους συνομιλητές του ότι η Ελλάδα έχει «κλέψει» λιβυκή υφαλοκρηπίδα, με αποτέλεσμα να αποστείλει αυτή ρηματική ανακοίνωση, με την οποία θέτει θέμα αμφισβήτησης των παραχωρηθέντων θαλάσσιων οικοπέδων εκ μέρους της Ελλάδος νοτίως αλλά και δυτικά της Κρήτης.

Η Τουρκία αποτελεί τον κατεξοχήν διαχρονικό εχθρό ή αν προτιμάτε τον γεωπολιτικό ανταγωνιστή και συνάμα αντίπαλο της Ελλάδος. Κατέχει την ιστορική πρωτεύουσα των Ελλήνων, τη γη που γέννησε τη φιλοσοφία, τη μισή Κύπρο και μας απειλεί συνεχώς για να πάρει και άλλα. Είναι ένα κράτος με δόγμα, ένα συνεχές εξελισσόμενο, ζωντανό δόγμα, εν αντιθέσει με εμάς που δεν έχουμε δόγμα, έχουμε

πάψει να έχουμε δόγμα. 

Η κυβέρνηση αυτή θα κριθεί από την τροπή που θα πάρει η αναγγελθεισα διαπραγμάτευση με τη νεο-οθωμανική Τουρκία του Ερντογάν, σχετικά με τις αναθεωρητικές και ιταμές διεκδικήσεις της τελευταίας στη Θράκη, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κύπρο. Ως προς αυτά τα μείζονα εθνικά ζητήματα που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας μας για πολλές δεκαετίες, από την κυβέρνηση

ακούμε για διαπραγματεύσεις με υποχωρήσεις.

Μα πώς είναι δυνατόν να πηγαίνουμε σε διαπραγματεύσεις χωρίς να διεκδικούμε τίποτα εν αντιθέσει των πολλών της Τουρκίας και επιπλέον να προδηλώνει ο κ. Μητσοτάκης ότι θα κάνουμε και υποχωρήσεις;

Ζούμε ήδη έναν υβριδικό πόλεμο όπου ο Ερντογάν εκτελεί ψυχολογικές επιχειρήσεις σε βάρος του ελληνικού λαού σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Καλλιεργείται καθημερινά

κλίμα φόβου και ένα σκηνικό δήθεν έντασης με την Τουρκία για να καμφθούν οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού και να προχωρήσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται η νέα εθνική προδοσία της εκχώρησης του μεγαλύτερου μέρους των διεκδικήσεων της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού .

Οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του πρωθυπουργού πριν καν ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις ή προσφύγουμε σε Χάγη, περί παραχωρήσεων, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις της προέδρου της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής και αδελφής του πρωθυπουργού, περί δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Αιγαίο λόγω της μεγάλης ακτογραμμής της, ή ότι μπορεί να χάσουμε το Καστελλόριζο αλλά

θα κρατήσουμε τη Ρόδο ή «και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο με τους Τούρκους;» και οι δηλώσεις του πατρός Μητσοτάκη περί διαμοιρασμού της ελληνικής υφαλοκρηπίδας αποτελούν την πλέον κρυστάλλινη απεικόνιση των εθνοκτόνων προθέσεων τους. Όλα αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία δεν είναι. Καλλιεργείται μεθοδικά το κλίμα για τη νέα μεγάλη εθνική ήττα που μας φέρνετε.

Οι Τούρκοι στη Κύπρο απαιτούν ουσιαστικά συνδιοίκηση της νήσου με τη Διζωνικη Δικοινοτικη Ομοσπονδία και να μοιραστούν μισά-μισά τα έσοδα από τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες παρά το γεγονός ότι πριν την εισβολή του 1974 ο τουρκοκυπριακός πληθυσμός ήταν μόλις το 18% στο νησί, και παρά το γεγονός ότι η Τουρκία, προέβει σε εθνοκάθαρση, εποικισμό και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή

Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος, αποκαλώντας την «ελληνοκυπριακή διοίκηση του νησιού».

Οι κυβερνήσεις της χώρας μας σε όλα αυτά σφυρίζουν αδιάφορα αν και είμαστε εγγυήτρια Δύναμη του νησιού, η Βρετανία στηρίζει σταθερά με επίσημες δηλώσεις τους Τούρκους, η Ρωσία είναι σύμμαχός τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ κάνουν τα «στραβά μάτια» διότι έχουν μεγάλα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα με την Τουρκία.

Έχει καταστεί σαφές ότι με την κατευναστική ακολουθητέα πολιτική των κυβερνήσεων μας οι ξένες Δυνάμεις έχουν πλέον συμφέρον να έχουν ικανοποιημένους τους Τούρκους -έστω και σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου- για να κάνουν αυτοί τις μπίζνες τους στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού θεωρούνται από όλους δεδομένες οι υποχωρήσεις μας σε κάθε απαίτηση.

Η Κύπρος, έχοντας μείνει χωρίς συμμάχους, το είδαμε και από τις επισκέψεις κ.κ. Γεραπετρίτη και Δένδια στη Μεγαλόνησο, θα αναγκαστεί να υποκύψει στους τουρκικούς εκβιασμούς. Αμέσως μετά την παράδοση της Κύπρου στις τουρκικές ορέξεις, έρχεται η δική μας σειρά.

Οι Τούρκοι δεν αναγνωρίζουν στα νησιά μας στο Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, αιγιαλίτιδα ζώνη -πέραν των 6 ναυτικών μιλίων και καθόλου Α.Ο.Ζ.- και αυτό

ακριβώς τον ισχυρισμό δείχνουν οι χάρτες που δημοσιεύουν κατά καιρούς. Η κοινή ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης το επιβεβαίωσε.

Όταν οι διάφοροι υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι της ελληνικής κυβέρνησης διακηρύσσουν ότι θα υπερασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων, απλώς ψεύδονται ασύστολα για να κερδίσουν χρόνο.

Κατ’ αρχάς, ποια κυριαρχικά δικαιώματα θα υπερασπιστείτε; Αν οι Τούρκοι στείλουν ερευνητικό σκάφος ή πλωτό γεωτρύπανο σε απόσταση π.χ. 10 ναυτικών

μιλίων από το Καστελόριζο, δηλαδή έξω από τη σημερινή ζώνη των χωρικών υδάτων μας, ποια ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα θα παραβιάσουν; Η απάντηση είναι ΚΑΝΕΝΑ, διότι έχετε φροντίσει επί δεκαετίες να αφήσετε επίτηδες τα κυριαρχικά μας δικαιώματα εντελώς «φλου» ώστε να μπορεί να υποχωρεί άνετα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, να μας κουνάτε το δάχτυλο και να μας λέτε πως η «κόκκινη» γραμμή για εμάς είναι τα 6 ν.μ.

Δεν είναι τυχαίο ότι επί 28 χρόνια μέχρι σήμερα η χώρα μας ΔΕΝ έχει ανακηρύξει και οριοθετήσει Α.Ο.Ζ. ανατολικά με την Κύπρο (ενώ έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει με βάση το Διεθνές Δίκαιο και την αρχή της μέσης γραμμής). Το έπραξε προσφάτως συνάπτοντας ετεροβαρείς συμφωνίες με την Ιταλία και μερικώς με την Αίγυπτο, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για περαιτέρω παραχωρήσεις με την Τουρκία, όπως προαναγγέλλεται, που λόγω της σημαντικότητας των θα έχουν τα χαρακτηριστικά της εθνικής προδοσίας.

Ως «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» που όρκος μας είναι να φυλάμε Θερμοπύλες, σας δηλώνουμε ότι θα υπερασπιστούμε μέχρι εσχάτων την κυριαρχία και τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.

Ενημερώνουμε και προειδοποιούμε:

«Παραλείψεις ή ενέργειες που δεν διασφαλίζουν την πλήρη και αδιατάρακτη, ενότητα της Α.Ο.Ζ. του Ελληνισμού, από τον Έβρο μέχρι και τη Κύπρο, ισοδυναμούν με εγκλήματα εσχάτης προδοσίας».

Η προηγούμενη  κυβέρνηση  Μητσοτάκη προέβει το 2020, παραβιάζοντας μάλιστα βασικές αρχές του νέου Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης, σε δύο ντροπιαστικές και ετεροβαρείς σε βάρος μας συμφωνίες οριοθετήσεις  ΑΟΖ, με δύο από τα γειτονικά μας κράτη έχοντας αντικείμενες ακτές, ήτοι την Ιταλία και την Αίγυπτο, παραχωρώντας τους ποιοτικά και ποσοτικά εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.
Συνεπώς η εκ των υστέρων, όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, μονομερής κήρυξη από την πλευρά της χώρας μας ΑΟΖ δεν συνάδει τόσο με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης όσο και με τις ήδη ανωτέρω δύο συμφωνίες, καθότι θα ερχόταν να επισφραγίσει και επικυρώσει τις μειοδοτικές αυτές ενέργειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η πρόταση νόμου των «ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ» επί των θαλάσσιων ζωνών:

Καθιέρωση – Επέκταση Ελληνικών θαλάσσιων ζωνών, σύμφωνα με το νέο Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, το Ν.2289/95 σε συνδυασμό με το Ν.4001/2011.

1) Κλείσιμο θαλάσσιων κόλπων και χάραξη ευθειών γραμμών μήκους 24 ν.μ. καθ’ όλες τις ακτογραμμές μας (μονομερές δικαίωμα – Α’ θαλάσσια ζώνη – εσωτερικά ύδατα).
2) Επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης ή χωρικών υδάτων στα 10 ν.μ., προκειμένου να υπάρξει  ταύτιση με τον Εθνικό εναέριο χώρο  και με δικαίωμα στα 12ν.μ. (μονομερές δικαίωμα – Β’ θαλάσσια ζώνη).
3) Καθιέρωση Συνορεύουσας ζώνης στα 12 ν.μ., πέραν της Αιγιαλιτιδας ζώνης (μονομερές δικαίωμα – Γ’ θαλάσσια ζώνη).
 

Επίσης, η ελληνική  κυβέρνηση να προβεί σε άμεση συμφωνία με την κυπριακή για την οριοθέτηση της μεταξύ μας Α.Ο.Ζ. (διμερές δικαίωμα – Δ’ θαλάσσια ζώνη).