ΕΡΓΑΣΙΑ
Η ανεργία αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά προβλήματα της χώρας μας. Μέσα από μια σειρά ερευνών που έχουν γίνει πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, έχει αναδειχθεί ότι οι ομάδες που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία είναι οι γυναίκες και οι νέοι.
Επιβάλλεται οικονομικός σχεδιασμός και προγραμματισμός για την τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και την αναπτυξιακή πολιτική στους τομείς της βιομηχανίας και του εμπορίου.
Οι «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» θα αξιοποιήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου, θα ενισχύσουν την ιδιωτική πρωτοβουλία ώστε να αυξηθούν οι επενδύσεις και να προσελκυσθούν κεφάλαια για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίες.
Ένα πρόγραμμα αποκέντρωσης θα προσελκύσει επενδύσεις στην περιφέρεια και θα φέρει τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.
Αναγκαία κρίνεται η ενημέρωση των νέων για τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, ώστε να προσανατολιστούν σε επαγγέλματα που ανταποκρίνονται στις κοινωνικές ανάγκες.
Η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας καθιστά απαραίτητη τη συνεχή επιμόρφωση των εργαζομένων, ώστε να παρακολουθούν τις εξελίξεις στο αντικείμενο της εργασίας τους με επιτυχία.
Αποφασιστικό βήμα για την καταπολέμηση της ανεργίας θα είναι η κατάργηση της πολυθεσίας και η μείωση των ωρών εργασίας, ώστε να απασχολείται περισσότερο εργατικό δυναμικό, χωρίς βέβαια μείωση των αποδοχών.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει βαρύτητα στην αποτελεσματική λειτουργία των φορέων που έχουν ως αρμοδιότητα τη στήριξη των ανέργων (οικονομικά επιδόματα, ένταξη σε προγράμματα εύρεσης εργασίας, επιδοτούμενες θέσεις).
Τέλος, η μείωση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελεί ένα ακόμη μέτρο αντιμετώπισης της ανεργίας.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Δυστυχώς η Κοινωνική Ασφάλιση αναπτύσσεται στην Ελλάδα άναρχα και απρογραμμάτιστα.
Αυτό που χαρακτηρίζει την Κοινωνικής Ασφάλισης στην πατρίδα μας είναι ότι αναπτύσσεται πολύ αργότερα σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και δεν καλύπτει μέχρι το σύνολο των εργαζομένων.
Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι η πολυδιάσπαση των ταμείων, η αποδυνάμωση των κεφαλαιοποιητικών στοιχείων του
κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και η απουσία προγραμματισμένης συγκρότησης συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Τα αίτια του συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα θα πρέπει να αναζητηθούν στις συνθήκες συσσώρευσης του κεφαλαίου καθώς και
στην έλλειψη του κράτους-πρόνοιας.
Το κράτος-πρόνοιας αναπτύσσεται στην Ελλάδα πολύ αργότερα από ότι στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (μετά το 1974) και προτού προλάβει να ολοκληρωθεί επέρασε από την υπανάπτυξη στην κρίση.
Ένας από τους παράγοντες που οξύνουν την κρίση, είναι η γήρανση του πληθυσμού. Ο δείκτης μέτρησης της γήρανσης είναι ο λόγος των ατόμων που έχουν ηλικία από 0 έως 14 ετών προς τα άτομα που έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 65 ετών.
Σε ότι αφορά την κοινωνική ασφάλιση ο δείκτης που κατά κάποιο τρόπο εκφράζει την γήρανση του πληθυσμού είναι ο αριθμός ασφαλισμένων προς τον αριθμό των συνταξιούχων.
Όσο ο λόγος αυτός μικραίνει τόσοι περισσότεροι συνταξιούχοι αντιστοιχούν ανά ασφαλισμένο.
Ο ρυθμός μεταβολής του αριθμού των ασφαλισμένων είναι σαφώς μικρότερος του αριθμού των συνταξιούχων. Όμως υπάρχουν περίοδοι που τόσο ο αριθμός των ασφαλισμένων όσο και των συνταξιούχων παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις.
Για εμάς τους «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» η ανάπτυξη του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης στην χώρα μας προϋποθέτει την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης.
Όμως η λήψη μόνο εισπρακτικών μέτρων, χωρίς τη λήψη των αντίστοιχων και αναγκαίων διαρθρωτικών παρεμβάσεων, δεν ενισχύει την κοινωνική ασφάλιση και δεν την απομακρύνει από την κρίση.
∆ημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης.
Στα πλαίσια των εφηρμοσμένων αυτών διεργασιών, διαπιστώνεται ότι η χρηματοοικονομική κατάσταση του ΕΦΚΑ είναι ιδιαίτερα σοβαρή. Τα μέτρα τα οποία θα παρθούν θα πρέπει αφενός μεν να τείνουν στην εξάλειψη των παραγόντων εκείνων που δημιούργησαν και διεύρυναν το έλλειμμα, στην αναζήτηση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης και στην εξασφάλιση των προϋποθέσεων εκείνων για την συνέχιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού φορέα.
Στην περίπτωση του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και ιδιαίτερα στην περίπτωση του ΕΦΚΑ, πρώτον, το κράτος θα πρέπει να καλύψει καταρχήν το έλλειμμα του οργανισμού καθόσον η κρατική πρακτική επί μία σειρά δεκαετιών (δέσμευση και τρόπος χρήσης αποθεματικών, άσκηση κοινωνικής πολιτικής κ.α) οδήγησαν στην δημιουργία και χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης του.
∆εύτερον, θα πρέπει να αναζητηθεί εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης διαφορετική από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Η αύξηση των πόρων του φορέα μπορεί να
πραγματοποιηθεί μέσα από την αύξηση των άμεσων φόρων λόγω πάταξης της εισφοροδιαφυγής και γενικότερα της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.
Οι μεταβλητοί άμεσοι φόροι είναι μία μακροοικονομική λύση οι συνέπειες της οποίας επιμερίζονται ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε κοινωνικής ομάδας.
Τρίτον, η διατήρηση της οικονομικής βιωσιμότητας η οποία έχει επιτευχθεί.
Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που το κράτος απαλλάξει τον ασφαλιστικό φορέα από τα χρέη του και του δώσει και συμπληρωματικούς πόρους εφαρμόζοντας ταυτόχρονα την πολιτική
της τριμερούς χρηματοδότησης, τότε ο οργανισμός θα πρέπει να διαχειριστεί με τέτοιο τρόπο τα πλεονάσματά του (αποθεματικά) τα οποία δημιουργούνται κατά την πρώτη φάση της
ανάπτυξης του συστήματος και κατά την περίοδο των οικονομικών ανακάμψεων.
Ο τρόπος χρήσης των αποθεματικών καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη βιωσιμότητα του συστήματος μακροχρόνια.
Το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να εξέλθει από την κρίση στην οποία έχει περιέλθει μόνο εάν αποδεχτούμε και διατηρήσουμε την ορθή φιλοσοφία του συστήματος.
Σε αντίθετη περίπτωση δεν εννοούμε ότι το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης εξήλθε από την κρίση, αλλά ότι πλέον επιλέξαμε ένα νέο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας.