Αλήθεια, πόσο πόσο συγκινητική είναι η αφήγηση της Άνγκελα Μέρκελ για τη συνάντηση της με τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα!
Σαν να διαβάζουμε μια διπλωματική ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστή τον “αφοπλιστικά χαμογελαστό” Αλέξη Τσίπρα. Ποιος θα φανταζόταν ότι η πρώην σιδηρά Καγκελάριος θα μοιραζόταν τόσο ζεστές αναμνήσεις για έναν Έλληνα πρωθυπουργό που κατέβηκε από το αυτοκίνητο για να χαιρετήσει τους διαδηλωτές του Die Linke, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η πολιτική μπορεί να έχει και στιλ… πασαρέλας;

Βέβαια, δεν μπορούμε να μην εκτιμήσουμε την “πολυμήχανη” στρατηγική του Τσίπρα. Το να αποφεύγεις διακριτικά να τοποθετηθείς σε μια Σύνοδο Κορυφής για να μη σε γράψουν στα πρακτικά είναι μια δεξιότητα που μόνο οι καλύτεροι παίκτες του σκακιού της πολιτικής κατέχουν. Ίσως το επόμενο βιβλίο της Μέρκελ να έχει τίτλο: “Ο Αλέξης και η Τέχνη της Αποφυγής”.

Και τι να πει κανείς για το αφοπλιστικό χαμόγελο και την “αυτοπεποίθηση” με την οποία δήλωσε ότι “δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε τους οπαδούς μας”. Πολύ σωστά, Αλέξη! Άλλωστε, ποιος χρειάζεται την έγκριση της Καγκελαρίου όταν έχεις ήδη εξασφαλίσει την υποστήριξη της πλατείας;
Όσο για την Άνγκελα, είναι συγκινητικό το πώς έσπευσε να τον “σώσει” από την αμηχανία του. Ίσως μια μέρα μάθουμε ότι πίσω από τη λιτότητα και τα μνημόνια υπήρχε ένας κρυφός θαυμασμός για τον Έλληνα που έκανε ακόμα και τη σιδηρά Καγκελάριο να χαμογελάει.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν: μήπως η Μέρκελ βλέπει στον Τσίπρα την αναγέννηση του διαπραγματευτικού Ρομπέν των Δασών; Ή μήπως απλώς έμεινε με την εντύπωση ότι είχε μπροστά της έναν πολιτικό που κατάφερε να την κάνει να θυμηθεί ότι η πολιτική δεν είναι μόνο αριθμοί αλλά και… θέατρο για να καλυφθεί η παραχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας για 99 χρόνια;
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν στην ιστορία, αλλά τα 99 χρόνια υποθήκευσης της Ελλάδας θα μείνουν ως το 2115, όταν και δεν θα έχει απομείνει ούτε σκόνη ως ανάμνηση από την “περήφανη διαπραγμάτευση” του Γιάνη με ένα “Ν” και του Αλ6.