Αναλογιζόμενοι το πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες δεν μας μένει παρά να βγάλουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα τόσο για τα δεδομένα που χαρακτηρίζουν την πορεία της, όσο και για τα αποτελέσματα που προκύπτουν. 

Ζούμε σε μία χώρα όπου αναμφίβολα μπορεί στρεμματικά  να είναι αναλογικά περιορισμένων διαστάσεων, δεν παύει όμως να κουβαλά ένα βαρύ φορτίο στις πλάτες της που αποτελεί σημείο αναφοράς για τον παγκόσμιο πολιτισμό. 

Το πέρασμα του Ελληνικού Πνεύματος στους αιώνες άφησε το στίγμα του από την πρώτη ιστορική καταγραφή και την εμφάνιση του ανθρώπου (βλέπε αρχάνθρωπος των Πετραλώνων στην Χαλκιδική), τους Κλασικούς Χρόνους, τον Μέγιστο των Ελλήνων Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, την χιλιόχρονη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την Ελληνική Επανάσταση και την παγκοσμίως πρώτη νίκη από τους Έλληνες κατά του Άξονος το 1940. Διανύουμε όσο και αν φαίνεται παράδοξο ιστορικές στιγμές μετά από μεγάλες καταγραφές της ιστορίας μας, σε μία περίοδο όπου υπάρχει η νέα παγκόσμια ανακατάταξη και η δημιουργία πολυπολικού συστήματος με νέους και παλιούς παίχτες στην παγκόσμια σκακιέρα.

Αναμφίβολα η προώθηση της Παγκοσμιοποίησης έχει φτάσει στο τέλος της και νέες πρακτικές και δεδομένα αλλάζουν την κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.

Στην Ελλάδα φαίνεται ότι το δέσιμο στο άρμα των ΗΠΑ είναι όσο ποτέ άλλωτε ισχυρό και με μία γείτονα την Τουρκία που προσπαθεί να λάβει τη θέση της περιφεριακής δύναμης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μία προοπτική που από μόνη της τονίζει εθνικά χαρακτηριστικά ιδιαίτερα ενισχυμένα με μία δυναμική που δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Ο διεθνισμός φαίνεται να υποχωρεί άρδην και νέες πατριωτικές και εθνικιστικές δυνάμεις αναδεικνύονται και παίρνουν τη θέση της χαλαρότητας και του πρόσκαιρου ευδαιμονισμού των προηγούμενων δεκαετιών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα σε όλη την Ευρώπη.

Τα τελευταία χρόνια όπου κόμματα με σαφή διεθνιστικό προσανατολισμό κυβέρνησαν την πατρίδα μας και δε δίστασαν πρόσωπα γνωστών οικογενειών να λαβώσουν κάθε ικμάδα της ελληνικής κοινωνίας προκαλώντας ακόμη και την κοινή λογική. Με εκλογικούς νόμους που δε θυμίζουν σε καμιά περίπτωση δημοκρατική χώρα σήμερα καταφέρνει το 21% να εκλέγει κυβέρνηση να καταγράφει εκλογικά 41% και μάλιστα να εκπροσωπείται σε ποσοστό άνω του 50% στο Εθνικό Κοινοβούλιο!

Η παρουσία πολιτικών απόψεων των τελευταίων ετών που χαρακτηρίστηκαν από ορισμένους για τις ακραίες πρακτικές και απόψεις, δείχνει την διαφοροποίηση αλλά και την “συμπίεση” της ελληνικής κοινωνίας από τους “παραδοσιακούς” κυβερνώντες. 

Σε αυτή την πραγματικότητα η ευρύτερη εθνική παράταξη προσπάθησε να βρεί το βηματισμό της και να εκφραστεί  αφήνοντας το δικό της αποτύπωμα. 

Σήμερα από τα 3 πολιτικά σχήματα που φαίνεται να διεκδικούν το μεγάλο μερίδιο (ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, Ελληνική Λύση, ΝΙΚΗ) την πρωτιά την κατέχει αποτυπωμένη το κόμμα ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ. Όπως φαίνεται εμφανίστηκε από το πουθενά. Σίγουρα υπήρξε και πολιτική στήριξη από πρόσωπα και πολιτικές ομάδες που είδαν τη διαφορά στη νέα αυτή πολιτική έκφραση. Μετά από τους πρώτους μήνες όπου δέχτηκε τις μαχαιρίες από “φίλους” και εχθρούς, κατάφερε να επιβιώσει και να σταθεί με όσες λαβοματιές κι αν δέχτηκε. Οι ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ με την καθοδήγηση του Βασίλη Στίγκα δείχνουν να ανακτούν έδαφος μετά από την απρόσμενα θετική εξέλιξη των τελευταίων ημερών. Οι  “φρέσκιες μεταγραφές” και η αξιοποίηση με σταθερά βήματα προσώπων που στέκονται σταθεροί στις αξίες και πιστεύω αναμένεται να δώσουν νέα ώθηση στο δύσκολο αλλά σημαντικό αυτό εγχείρημα.

Στο πέρασμα των τελεταίων μηνών όλοι έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο και απέδειξαν οι άξιοι ότι όλα δε γίνονται για τις οικονομικές απολαβές και τις προσωπικές αναδείξεις. Διασπαστικές κινήσεις υπήρξαν και σίγουρα θα υπάρξουν το επόμενο διάστημα αλλά τα μέχρι στιγμής δεδομένα αποδεικνύουν ότι είναι ασήμαντες και οι προσδοκίες τους είναι στο επίπεδο να αποσπάσουν οικονομικά οφέλη ακόμη και αν δεν καταφέρουν να εκλεγούν (που δεν πρόκειται) στις επερχόμενες κρίσμες Ευρωβουλευτικές εκλογές του 2024.

To αποτύπωμα της αναγεννώμενης ευρύτερης εθνικής παράταξης κερδίζεται βήμα βήμα και η ηγεσία των ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ φαίνεται να το γνωρίζει πολύ καλά!

Άρθρο γνώμης του Θεόδωρου Χαρανίδη

pellain.com