Μέχρι και πριν από δύο μέρες, τα δελφίνια της Κνωσού κοσμούσαν το παλάτι του Μίνωα.
Χόρευαν στους τοίχους, σύμβολα πολιτισμού, αρμονίας και ελληνικού μεγαλείου.

Σήμερα; Κατέρρευσαν. Όχι από τον χρόνο. Όχι από την Ιστορία. Από έναν άνεμο και μια Πολιτεία που δεν ντρέπεται πια.
Το μνημείο φέρνει εκατομμύρια σε έσοδα. Πάνω από 11 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
Και πόσα δίνονται για να σταθεί όρθιο; Για να μη γκρεμίζεται μπροστά στους επισκέπτες;
Ούτε ψίχουλα.

Οι εργαζόμενοι το φωνάζουν. Οι τοίχοι το τρίζουν. Αλλά κανείς δεν ακούει. Κανείς δεν ντρέπεται.

Γιατί δεν είναι μόνο τα δελφίνια. Είναι ολόκληρη η Ιστορία που κινδυνεύει να σωριαστεί στο έδαφος. Όταν το Κράτος λογαριάζει τα εισιτήρια και ξεχνά τα μνημεία, όταν αφήνει τον άνεμο να γράφει την ιστορία αντί για τους αρχαιολόγους, τότε έχουμε κρίση ταυτότητας.

Τί να περιμένει κανείς από την κ. Μενδώνη που αναστηλώνει οθωμανικά μνημεία επειδή είναι, λέει “τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς*, ενώ αφήνουμε κυριολεκτικά στον άνεμο τα δικά μας πολιτιστικά μνημεία, τη στιγμή που θέλουμε να συμπεριληφθεί η Κνωσός στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ;

Ποιος έχει λοιπόν την ευθύνη; Γιατί κανένα σύμβολο δεν πέφτει τυχαία.
Η Κνωσός έπεσε. Εσείς θα σταθείτε;