«Τιμή σε εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάττουν Θερμοπύλες».

Οι «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» τιμούν τα ιστορικά γεγονότα που διατηρούν ανέπαφο το εθνικό μας υποσυνείδητο, το μεγαλείο της θυσίας των Ελλήνων και τον ηρωισμό τους όταν απειλείται η ελευθερία τους.

Η μάχη των Θερμοπυλών (7-9 Αυγούστου 480 π.Χ.) αποτελεί ένα σημείο αναφοράς της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, καθώς και της μετέπειτα εξέλιξης της.

Διαχρονικά είναι ένας από τους σημαντικούς σταθμούς των Περσικών πολέμων και γεγονός ευρέως γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Ο ατομικός και συλλογικός ηρωισμός και η θυσία για την πατρίδα πήγαζαν από την πολιτική παιδεία που διαπαιδαγωγούσε τον πολίτη καθημερινά στην κατεύθυνση πως η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πλούτη αλλά σε εκείνα που θα του χάριζαν υστεροφημία.

Η Μάχη των Θερμοπυλών συμβολίζει αξίες που δυστυχώς καταδεικνύουν την σημερινή ηθική γυμνότητα κάποιων πολιτικών ταγών που βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από την πατρίδα εν αντιθέσει με την ανδρεία του Λεωνίδα που επέλεξε να «πέσει» ηρωικά στο πεδίο της μάχης παρά να ντροπιαστεί για φυγομαχία.

Όπως μας έχει διδάξει η ελληνική ιστορία, φυσικά δεν θα έλειπε ο μεγάλος προδότης της Αρχαίας Ελλάδας, που οδήγησε τους Πέρσες στα νώτα των Σπαρτιατών του Λεωνίδα.

Η εικόνα του Εφιάλτη, του εκάστοτε Εφιάλτη, έρχεται και επανέρχεται στα δεινά του τόπου μας. Ο γιος του Ευρυδήμου που πρόδωσε τις ελληνικές θέσεις στους εισβολείς από την Περσία και την τρίτη μέρα της μάχης και ύστερα από την υπόδειξη της ατραπού μέσα από το όρος Καλλίδρομο, η ξενόφερτη στρατιά μπόρεσε να περικυκλώσει τους εναπομείναντες 300 Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσπιείς που έμειναν στο πεδίο της μάχης μέχρι τελικής πτώσεως.

Σήμερα -2.503 χρόνια μετά- οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες, αντί να εντάσσονται σε ένα πλαίσιο προσφοράς στο κοινό καλό, αποτελούν την… κανονικότητα της πολιτικής κουλτούρας που συγκρούεται με την υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος!