Στις 10 Μαΐου του 2011, ο Μανώλης Καντάρης ξεψυχούσε έξω από το σπίτι του. Για μια κάμερα. Για λίγα ευρώ. Γιατί το Κράτος δεν ήταν εκεί.
Ο Μανώλης δεν ήταν εγκληματίας. Δεν κρατούσε μαχαίρι. Κρατούσε μια τσάντα και μια κάμερα για να πάει τη γυναίκα του να γεννήσει και να απαθανατίσει τις στιγμές.
Τον πρόλαβαν το αίμα και η αναρχία. Τον πρόλαβε η εγκατάλειψη. Τον πρόλαβαν οι δολοφόνοι, δύο Αφγανοί και ένας Πακιστανός που για 120 Ευρώ που πούλησαν την κάμερα, αφαίρεσαν μια ζωή ενός Έλληνα, σημάδεψαν για πάντα το αγέννητο παιδί του και τη σύζυγό του που έφυγε από επιθετικό καρκίνο 10 χρόνια αργότερα.
Η Αθήνα δεν ξέχασε. Η Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχάσει. Κανένας δεν πρέπει να ξεχάσει. Επειδή όταν ξεχνάμε, επέρχεται η ανοχή στο έγκλημα, η απόκρυψη της βαρβαρότητας, η εξίσωση θύτη και θύματος. Και αυτά σκοτώνουν τον κάθε Μανώλη Καντάρη δεύτερη φορά.
Οι “Σπαρτιάτες” τιμούμε τη μνήμη του. Και απαιτούμε ασφάλεια. Και αυστηρούς ελέγχους στα σύνορα. Και πάνω από όλα Αξιοπρέπεια τώρα για τους Έλληνες. Για να μπορούμε να δούμε τα παιδιά μας να γεννιούνται και τα παιδιά μας να μη θρηνούν την απώλεια των γονιών τους από την εγκληματικότητα.
Για τον Μανώλη. Για κάθε Έλληνα που έμεινε μόνος. Για να σταματήσει το κακό Εδώ και Τώρα. #Σπαρτιάτες #ΒασίληςΣτίγκας #ΑξιοπρέπειαΤώρα #ΕπιλέγειςΣπαρτιάτεςΕπιλέγειςΕλλάδα