γράφει ο Βασίλης Στίγκας
Πρόεδρος της Κ.Ο. ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ
Δυστυχώς στην μεγάλη και λαμπρή ιστορία του Ελληνισμού υπάρχουν και μαύρες σελίδες διχασμού και εμφυλίων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα «η ισχύς εν τη ενώσει». Όμως στις μέρες μας και στον Πατριωτικό χώρο η εξαίρεση τείνει να υπερβεί τον κανόνα αφού η πολυδιάσπαση και η διχόνοια δημιουργούν συνεχώς προβλήματα.
Ας είμαστε ειλικρινείς, η ενότητα απασχολεί διαχρονικά όσους πιστεύουν στις αξίες της πατρίδας, της εθνικής ταυτότητας και της ανεξαρτησίας. Σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση, η πολιτισμική αλλοίωση και οι οικονομικές πιέσεις δοκιμάζουν τις κοινωνίες, η ανάγκη για συσπείρωση και κοινή δράση στον πατριωτικό χώρο γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Σήμερα που η Πατρίδα μας κινδυνεύει υπάρχει η ανάγκη, ίσως περισσότερο από ποτέ, ώστε ο πατριωτισμός να παραμείνει ζωντανός και αποτελεσματικός. Οι ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ με κάθε δυνατό μέσο και παρά τον πόλεμο που δέχονται έχουν στραφεί προς αυτή την κατεύθυνση και δίνουν τον Αγώνα εντός και εκτός Βουλής με όλα τα μέσα που διαθέτουν.
Ο πατριωτικός χώρος στην Ελλάδα διαθέτει βαθιές ρίζες, που πηγάζουν από την ιστορία, τον πολιτισμό και τις θυσίες του ελληνικού λαού, ωστόσο, παρά το κοινό υπόβαθρο, ο χώρος αυτός εμφανίζεται συχνά κατακερματισμένος. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα, ενώ μοιράζονται θεμελιώδεις αρχές –όπως η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, η διατήρηση της ταυτότητας και η αντίσταση σε ξένα συμφέροντα–, πέφτουν θύματα «πολιτικών απατεώνων» που προέρχονται ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ ή την Νέα Δημοκρατία, που ψήφισαν Μνημόνια και προπαγάνδιζαν υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού, σπέρνοντας το μικρόβιο του διχασμού για να ικανοποιήσουν τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα. Αυτή η διάσπαση αποδυναμώνει τη φωνή του πατριωτισμού, περιορίζοντας την επιρροή του τόσο στην πολιτική σφαίρα όσο και στην ευρύτερη κοινωνία. Η ενότητα, επομένως, δεν είναι απλώς επιθυμητή, αλλά απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν οι σύγχρονες προκλήσεις.
Η έννοια της ενότητας δεν συνεπάγεται ομοιομορφία. Αντιθέτως, μπορεί να βασιστεί στην αποδοχή της ποικιλομορφίας των απόψεων, αρκεί να υπάρχει ένας κοινός σκοπός: η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Για ακόμη μία φορά έχοντας μια μακρά πορεία και έχοντας την τιμή να έχω ψηφισθεί από περισσότερους από 243.000 Έλληνες και Ελληνίδες θεωρώ ότι ο πατριωτικός χώρος πρέπει να εξελιχθεί, να αφήσει πίσω ξεπερασμένες πρακτικές και να προσαρμοστεί στις σημερινές συνθήκες. Για παράδειγμα, η αξιοποίηση της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να ενισχύσει την επικοινωνία με το κοινό, ιδιαίτερα με τη νεότερη γενιά, που συχνά απομακρύνεται από παραδοσιακές μορφές πολιτικής έκφρασης. Επιπλέον, η ανανέωση του λόγου, με έμφαση σε ζητήματα όπως η οικονομική ανεξαρτησία, η προστασία της πατρίδας και η κοινωνική δικαιοσύνη, θα μπορούσε να διευρύνει τη βάση στήριξης του πατριωτισμού.
Η ενότητα του πατριωτικού χώρου δεν πρέπει να θεωρείται αυτοσκοπός, αλλά μέσο για την επίτευξη υψηλότερων στόχων, όπως η ενίσχυση της εθνικής συνείδησης, η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και η αντιμετώπιση απειλών όπως η δημογραφική κρίση, η λαθρομετανάστευση και η οικονομική εξάρτηση. Αυτό σημαίνει ότι οι πατριωτικές δυνάμεις πρέπει να είναι ευέλικτες, να προσαρμόζονται στις εξελίξεις και να προτείνουν λύσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σήμερα, διατηρώντας παράλληλα τις αρχές που τις καθορίζουν.
Συμπερασματικά, η ενότητα του πατριωτικού χώρου είναι μια πρόκληση, αλλά και μια ευκαιρία. Ο εθνικισμός καλείται να ανανεωθεί και να προσαρμοστεί, χωρίς να απεμπολήσει τις ρίζες του. Μόνο μέσα από τη συνεργασία, την υπέρβαση των διαιρέσεων και την κοινή δράση μπορεί ο Πατριωτικός χώρος να διεκδικήσει τον ρόλο που του αξίζει. Η Πατρίδα, ως υπέρτατη αξία, απαιτεί από τους υπερασπιστές της να κοιτάξουν πέρα από το «εγώ» και να εργαστούν για το «εμείς». Μόνο έτσι θα μπορέσει ο πατριωτισμός να ανθίσει ξανά, ως δύναμη ελπίδας και προόδου για τον ελληνικό λαό.